۲۰ دستور لینوکس که باید بدانید

وقتی در سیستم عامل لینوکس استفاده می‌کنید بخواهید از شل استفاده کنید یادگیری چند دستور به شما کمک زیادی خواهد کرد. در این مقاله، بیست دستور لینوکس را بررسی خواهیم کرد. یادگیری این دستورات لینوکس برای کاربران تازه وارد بسیار مفید خواهد بود.

pwd – کلمه “pwd” مخفف عبارت “Print Working Directory” است و با تایپ این دستور (pwd)، می‌توانید به سادگی مسیر کامل دایرکتوری فعلی که در آن قرار دارید را مشاهده کنید.
cd – دستور “cd” یکی از ابتدایی‌ترین و ساده‌ترین دستورات در لینوکس می‌باشد. این دستور که مخفف “Change Directory” (تغییر دایرکتوری) است، به شما این امکان را می‌دهد که با تایپ مسیر مورد نظر پس از دستور “cd”، به سادگی وارد آن دایرکتوری شوید.
ls – دستور “ls” یکی از پراستفاده‌ترین دستورات در لینوکس و سیستم‌عامل‌های مشتق از آن می‌باشد. این دستور به شما امکان مشاهده محتوای یک دایرکتوری و تشخیص انواع مختلف فایل‌ها و دایرکتوری‌ها را می‌دهد.
cp – دستور “cp” یکی از دستورات خط فرمان در لینوکس و توزیع‌های مختلف آن می‌باشد که برای کپی کردن فایل‌ها و دایرکتوری‌ها به کار می‌رود.
ssh – در واقع، Secure Shell (SSH) یک پروتکل است که به شما اجازه می‌دهد به صورت ایمن و امن به سرورها یا سیستم‌های دیگر وصل شوید. با ارتباط SSH برقرار شده، شما یک پنجره فرمانی (shell) ایمن در سرور راه دور خواهید داشت و می‌توانید دستورات را از راه دور اجرا کنید، فایل‌ها را منتقل کنید و تغییرات ایجاد کنید. SSH یکی از روش‌های معمول برای اتصال به سرورها و مدیریت آنها در محیط‌های شبکه است و برای امنیت و حریم خصوصی بسیار مهم است.
scp دستور “scp” (که مخفف “secure copy” می‌باشد) یک ابزار خط فرمان است که به شما امکان می‌دهد پرونده‌ها و دایرکتوری‌ها را بین دو کامپیوتر به صورت ایمن و رمزگذاری شده (با استفاده از پروتکل SSH) کپی کنید. با استفاده از “scp”، شما می‌توانید پرونده‌ها را از یک سیستم به سیستم دیگر کپی کنید و حتی می‌توانید آن را برای انتقال پرونده‌ها به سرورها یا از سرورها استفاده کنید.
mkdir – دستور “mkdir” (اختصار عبارت “make directory”) در سیستم‌عامل‌های شبه‌یونیکس مانند لینوکس و macOS، انواع داس (DOS)، اواس/۲ و حتی در محیط‌های ویندوز نیز استفاده می‌شود. این دستور برای ساختن یک دایرکتوری جدید در مسیر کنونی یا در مسیر مشخص شده توسط کاربر استفاده می‌شود. این دستور بسیار مفید است زمانی که نیاز به ایجاد دایرکتوری‌های جدید برای ذخیره‌سازی فایل‌ها و داده‌ها دارید.
mv – دستور “mv” در لینوکس به شما اجازه می‌دهد فایل‌ها را انتقال دهید یا نام آن‌ها را تغییر دهید.
rm – دستور “rm” در لینوکس یک ابزار قابل تنظیم است که برای حذف فایل‌ها و دایرکتوری‌ها استفاده می‌شود. این دستور به شما امکان حذف یک فایل تکی، چند فایل به صورت همزمان، یا حتی حذف یک دایرکتوری به همراه محتویات آن‌ها را می‌دهد. مهم است که با دقت از این دستور استفاده کنید، زیرا عمل حذف فایل‌ها و دایرکتوری‌ها غیرقابل بازگشت است و اطلاعات حذف شده بازیابی نمی‌شود.
touch – دستور “touch” به شما اجازه می‌دهد تا مُهرهای زمانی (timestamps) روی فایل‌ها و دایرکتوری‌ها را به روز کنید یا فایل‌های جدید و خالی ایجاد کنید.
man – دستور “man” یکی از کاملترین منابع آموزشی خط فرمان لینوکس می‌باشد. این دستور به شما اجازه می‌دهد تا صفحات راهنمایی متنی (man pages) مربوط به دستورات و برنامه‌های مختلف در لینوکس را مشاهده کنید. این صفحات حاوی توضیحات جامع در مورد نحوه استفاده از هر دستور، نقشه‌ی دستورات، پارامترها و نگاره‌ها، و سایر اطلاعات مفید می‌باشند.
uname – دستور uname در لینوکس اطلاعاتی از معماری پردازنده، نام میزبان سیستم، و ورژن kernel سیستم عامل را نمایش می‌دهد. این اطلاعات مفید برای تشخیص مشخصات سیستم و اطلاعات فنی هستند.
whoami – دستور “whoami” به شما نام کاربری کاربری که در حال حاضر وارد سیستم شده و لاگین کرده را نمایش می‌دهد. این دستور به صورت ساده و مستقیم اطلاعات نام کاربری فعلی را نمایش می‌دهد و بدون نیاز به پارامترها یا متغیرهای محیطی کار می‌کند. از این دستور معمولاً برای تشخیص نام کاربری فعلی در اسکریپت‌ها یا دستوراتی که نیاز به اطلاعات کاربری فعلی دارند، استفاده می‌شود.
grep – دستوری در لینوکس برای جستجوی الگوها در متون است و به صورت پیش‌فرض در تمامی ورژن‌های لینوکس موجود می‌باشد.
ps – دستور “ps” که مخفف عبارت “Process Status” می‌باشد، یک ابزار قدرتمند در لینوکس است که به شما امکان می‌دهد تا فرآیندهای در حال اجرا و شناسه فرآیندهای (PID) مرتبط با آنها را لیست کنید. این دستور به شما اطلاعاتی ارائه می‌دهد که می‌تواند برای مدیریت و کنترل فرآینده‌ها و منابع سیستم مفید باشد.
wget – یک ابزار خط فرمان متن باز است که برای دانلود فایل‌ها از اینترنت از طریق پروتکل‌های FTP، HTTP و حتی HTTPS استفاده می‌شود. این ابزار قدرتمند به شما امکان می‌دهد تا از راه دور به سرورها و منابع آنلاین دسترسی پیدا کنید و فایل‌ها را دانلود کنید.
sudo – دستور “sudo” (که مخفف عبارت “Superuser Do” می‌باشد) در لینوکس به کاربران اجازه می‌دهد تا با دسترسی مدیریتی یا دسترسی‌های خاص، دستوراتی را با حقوق مدیریتی موقتی اجرا کنند. این دستور بسیار مفید است زیرا به کاربران عادی امکان می‌دهد تا دسترسی به دستوراتی که به عنوان مدیر (root) اجرا می‌شوند را به موقتی بدست آورند، بدون اینکه باید به عنوان مدیر سیستم وارد شوند.
passwd – دستور “passwd” یک دستور است که در اکثر سیستم‌عامل‌های یونیکس و شبه‌یونیکس وجود دارد. این دستور به کاربران اجازه می‌دهد تا کلمه عبور خود را تغییر دهند. وقتی یک کاربر می‌خواهد کلمه عبور خود را تغییر دهد، او دستور “passwd” را اجرا می‌کند و سیستم به او امکان می‌دهد تا کلمه عبور جدیدی تعیین کند. پس از تغییر کلمه عبور، نسخه درهم‌شده جدید کلمه عبور در سیستم ذخیره می‌شود.
clear – دستور “clear” یک دستور خط فرمان در لینوکس است که برای پاک‌کردن صفحه نمایش ترمینال از آن استفاده می‌شود. وقتی این دستور اجرا می‌شود، تمام محتوای صفحه نمایش پاک می‌شود و ترمینال به حالت اولیه خود برمی‌گردد. این دستور مفید است زمانی که می‌خواهید تمام محتویات یک صفحه نمایش پیشین را پاک کنید و ترمینال را برای نمایش دستورات جدید آماده کنید.
echo – دستور “echo” یکی از پراستفاده‌ترین دستورات در محیط ترمینال لینوکس و shell های مختلف است. این دستور به شما امکان می‌دهد تا متن یا رشته‌ها را در ترمینال نمایش دهید یا آنها را در فایل‌های متنی ذخیره کنید. دستور “echo” معمولاً برای نمایش پیام‌ها، متغیرها، نتایج دستورات، یا ایجاد فایل‌های متنی از طریق اسکریپت‌ها و دستورات shell به کار می‌رود.

نوشته‌های مشابه:

راه حلی برای مشکل زردی صفحه لپتات